تصویر پدر یا مادرى که نوشته اى را با دستانِ کشیده دور نگه داشته، چشمان خود را به هم مى فشارد و عینک خود را بالا و پایین مى برد براى همه مان تصویرى آشنا است . در دوران میانسالى، که از حدود 40 سالگى آغاز مى شود، افراد ممکن است در حین انجام کارهایى مانند مطالعه، خیاطى یا کار با تلفن همراه و کامپیوتر، متوجه اختلال در دیدن اشیاى نزدیک شوند که این مسئله از اولین نشانه هاى بالا رفتن سن است و در هر فردى ممکن است اتفاق بیفتد.
طبیعتِ پیش رونده ى پیرچشمى، به تدریج سبب اختلال دید در فواصل نزدیک تر و با شدت بیشتر خواهد شد و راهى براى کنترل و مهار آن وجود ندارد.
با افزایش سن، عدسى درون چشم به تدریج سفت تر و غیر منعطف تر مى شود و قابلیت تطابق عدسى به تدریج کاهش مى یابد. درنتیجه کلمات و دیگر اشیا نزدیک، نا واضح و تار دیده مى شوند. از لحاظ علمى این حالت پیرچشمى (presbyopia) نام دارد .
علائم و نشانه هاى پیرچشمى:
ناتوانى در مطالعه کتاب، روزنامه، تلفن همراه و … از فاصله نزدیک
احساس سردرد یا خستگى چشم در حین انجام کارهایى مانند نوشتن و خیاطى
معایب عینک مطالعه در پیرچشمى :
دید دور را تار مى کند.
با پیشرفت پیرچشمى، بارها نیاز به تعویض دارد.
در همه جا و در همه شرایط همراهتان نیست (فراموش کردن، شرایطى مانند استخر و ….)
به راحتى گم مى شود.
نشانه اى بارز از پا به سن گذاشتن است و دل نشین و زیبا نیست.
